de RDI is afgeleid van de RDA ‘ s, die voor het eerst werden ontwikkeld tijdens de Tweede Wereldoorlog door Lydia J. Roberts, Hazel Stiebeling en Helen S. Mitchell, allen onderdeel van een comité opgericht door de U. S. National Academy of Sciences om voedingskwesties te onderzoeken die de nationale defensie zouden kunnen beïnvloeden (Nestle, 35). De Commissie werd in 1941 omgedoopt tot Food and Nutrition Board, waarna zij begonnen te beraadslagen over een reeks aanbevelingen van een standaard dagelijkse hoeveelheid voor elk type nutriënt. De normen zouden worden gebruikt voor voedingsaanbevelingen voor de strijdkrachten, voor burgers, en voor overzeese bevolking die voedselsteun nodig zou kunnen hebben. Roberts, Stiebeling en Mitchell ondervroegen alle beschikbare gegevens, creëerden een voorlopige set van emissierechten voor “energie en acht nutriënten” en dienden deze in bij deskundigen voor beoordeling (Nestle, 35). De laatste reeks richtlijnen, genaamd RDAs for Recommended Dietary Allowances, werden aanvaard in 1941. De toelagen waren bedoeld om superieure voeding te bieden aan burgers en militair personeel, dus ze omvatten een “veiligheidsmarge”. Vanwege de voedselrantsoenering tijdens de oorlog, hielden de voedselgidsen die door overheidsinstanties werden gemaakt om de voedingsinname van burgers te sturen ook rekening met de beschikbaarheid van voedsel.

De Food and Nutrition Board heeft de RDA ‘ s vervolgens om de vijf tot tien jaar herzien. In 1973 introduceerde de FDA voorschriften om het formaat van voedingsetiketten te specificeren, hoewel het opnemen van dergelijke etiketten grotendeels vrijwillig was, alleen vereist als voedingsclaims werden gedaan of als voedingssupplementen aan het voedsel werden toegevoegd. De voedingsetiketten zouden procent VS bevatten. RDA gebaseerd op de 1968 RDA ‘ s die op dat moment van kracht waren. De RDA ‘ s werden verder bijgewerkt (in 1974, 1980 en 1989), maar de waarden voor voedingsetikettering bleven ongewijzigd.

in 1993 publiceerde de FDA nieuwe regelgeving die de opname van een voedingsfeiten-etiket op de meeste verpakte voedingsmiddelen verplicht stelde. Oorspronkelijk had de FDA voorgesteld het percentage Amerikaanse RDAs te vervangen door het percentage dagelijkse waarden gebaseerd op de rdas van 1989, maar de voedingssupplement Act van 1992 verhinderde het dit te doen. In plaats daarvan introduceerde het de RDI als basis voor de nieuwe dagelijkse waarden. De RDI bestond uit de bestaande U. S. RDA-waarden (nog steeds gebaseerd op de RDA ’s uit 1968 omdat de FDA ze destijds niet mocht wijzigen) en nieuwe waarden voor aanvullende voedingsstoffen die niet in de RDA’ s uit 1968 waren opgenomen.in 1997, op voorstel van het Institute of Medicine van de National Academy, werd de RDAs een onderdeel van een bredere reeks voedingsrichtlijnen, de “Dietary Reference Intake” genoemd, die zowel door de Verenigde Staten als door Canada wordt gebruikt. Als onderdeel van de DRI, de RDAs bleef worden bijgewerkt.

op 27 mei 2016 heeft de FDA de regelgeving aangepast om de RDI-en dagwaarden te wijzigen om de huidige wetenschappelijke informatie weer te geven. Tot die tijd waren de dagelijkse waarden nog grotendeels gebaseerd op de RDAs uit 1968. De nieuwe regelgeving brengt verschillende andere wijzigingen aan in het voedingsfeiten-etiket om de consument beter inzicht te geven in de calorie-en nutriënteninhoud van zijn voeding, waarbij de nadruk wordt gelegd op voedingsstoffen die momenteel van belang zijn, zoals vitamine D en kalium. De herziening van de regelgeving trad in werking op 26 juli 2016 en stelde aanvankelijk dat grotere fabrikanten binnen twee jaar moesten voldoen, terwijl kleinere fabrikanten een extra jaar hadden. Op 4 mei 2018 publiceerde de FDA een laatste regel die de deadline verlengde tot 1 januari 2020 voor grote bedrijven en tot 1 januari 2021 voor kleine bedrijven. Gedurende de eerste zes maanden na de nalevingsdatum van 1 januari 2020 is de FDA van plan om samen te werken met fabrikanten om te voldoen aan de nieuwe etiketteringsvereisten voor voedingsfeiten en zal zij zich niet richten op handhavingsmaatregelen met betrekking tot deze vereisten gedurende die periode. In de tussentijd kunnen producten met oude of nieuwe facts panel-inhoud tegelijkertijd op de markt worden gebracht.