Milrevcom proclamatie over de ontbinding van de Russische Voorlopige Regering

op 6 Oktober, met een Duitse opmars die de stad bedreigde, maakte de regering – na advies van het leger – plannen om evacueer naar Moskou. De Ispolkom viel de beweging aan en Trotski liet de afdeling soldaten, die voornamelijk mensjewieken waren, stemmen over een resolutie die de evacuatie veroordeelde. De Voorlopige Regering heeft de evacuatie voor onbepaalde tijd uitgesteld. Zijn pogingen om eenheden van het garnizoen van Petrograd naar het front te sturen werden door de troepen en door de Ispolkom tegengewerkt.op 9 oktober overwogen de Sovjets de oprichting van een Comité van revolutionaire verdediging. De bolsjewieken en Trotski wijzigden de resolutie om de veiligheid van Petrograd op te nemen tegen zowel Duitse als binnenlandse bedreigingen. Het Plenum van de Sovjet stemde voor een commissie om ” samen te komen… Alle troepen die deelnemen aan de verdediging van Petrograd… om de arbeiders te bewapenen… zorgen voor de revolutionaire verdediging van Petrograd… tegen de… militaire en civiele Kornilovieten.”

De Ispolkom keurde de resolutie, tegen Mensjewistische weerstand, op 12 oktober, en de Sovjet-goedgekeurd op 16 oktober (ondanks de waarschuwingen door de Mensjevieken en SRs), het maken van het Militaire Revolutionaire Comité (Voenno-Revoliutsionnyi Komitet), ook wel de Milrevcom of Militair Comité.het Militair-Revolutionaire Comité werd voorgezeten door Pavel Lazimir, met Nikolai Podvoisky als zijn plaatsvervanger. Het was een front voor de activiteiten van de militaire organisatie van de bolsjewieken. Podvoiski zou op de dag van de opstand de officiële controle over het Comité overnemen, met Vladimir Antonov-Ovseenko als secretaris. De Ispolkom en de Voorlopige Regering waren uit de controle van de strijdkrachten in het militaire District Petrograd geweerd, omdat slechts weinigen van hen loyaal aan hen bleven.de Militaire Staf stond aan de kant in de nacht van 21 oktober, toen de Milrevcom de exclusieve controle over het garnizoen overnam in naam van de soldaten sectie van de Sovjet. De districtscommandant, kolonel Polkovnikov, weigerde deze controle toe te staan en hij en zijn staf werden in een publieke verklaring van Milrevcom veroordeeld als “een direct wapen van de contrarevolutionaire krachten”. Het militaire commando reageerde met een ultimatum aan de Sovjet, wat leidde tot het uitstellen van onderhandelingen en bijeenkomsten op 23 en 24 oktober.de bolsjewistische volksopstand begon op 24 oktober, toen “liberale” krachten probeerden Pravda te sluiten en andere stappen namen om de regering veilig te stellen. De Milrevcom stuurde gewapende groepen om de belangrijkste telegraafkantoren in te nemen en de bruggen over de Neva te laten zakken. Die nacht namen de bolsjewieken snel en gemakkelijk de controle over, omdat de overgrote meerderheid van zowel de garde als de arbeiders aan hun kant stonden en deelnamen aan de plannen van de “Milrevcom”.de volgende ochtend om 10 uur kondigde de Milrevcom het einde van de Voorlopige Regering en de overdracht van de macht aan de Sovjet van Petrograd aan. In de vroege middag riep Trotski een buitengewone zitting van de Sovjet van Petrograd bijeen, om het Congres van de Sovjets te voorkomen. Het zat vol met bolsjewieken en liet SR-afgevaardigden achter.die avond opende het Tweede Congres van de Sovjets in de vergaderzaal in Smolny. De ongeveer 600 afgevaardigden kozen een Presidium van 3 mensjewieken en 21 bolsjewieken en verlieten SRs.de volgende dag verwierp de Ispolkom de werking van het Congres en riep de Sovjets en het leger op om de revolutie te verdedigen. Maar ‘ s avonds ontsloeg het Congres de Ispolkom en verving het door een nieuwe groep van 101 leden (62 bolsjewieken) onder Lev Borisovitsj Kamenev. Zij keurde ook het Vredesdecreet goed, het decreet over Land en de vorming van een nieuwe regering – de Raad van Volkscommissarissen (Sovjet Narodnykh Komissarov, afgekort Sovnarkom) – tot de vergadering van de Grondwetgevende Vergadering. De Sovnarkom was in theorie verantwoording verschuldigd aan de CEC/VTsIK, maar de organisatie was in elk opzicht machteloos.