Er was een tijd waarin bepaalde naaste principes, zoals de chemici genoemd die stoffen, vond m georganiseerd lichaam, en die in de samenstelling van plantaardig en dierlijk weefsel, en nemen een intermediaire positie tussen de organisaties erkend als elementen, en een volledig georganiseerde levende weefsels ; er was een tijd, wij herhalen, wanneer deze complexe stoffen zouden danken hun oorsprong aan iets meer dan gewone chemische affiniteit. Zoals gebruikelijk in de geschiedenis van de wetenschap, wanneer iets obscuur is geweest, werd een occulte kracht verondersteld om het mysterie te verklaren dat de samenstelling van deze stoffen bijwoont. De aldus opgeroepen kracht werd aangeduid als “vitale kracht”, slechts een naam voor een onbekende oorzaak of oorzaken.Scheikunde is ook verdeeld in twee verschillende afdelingen, simpelweg vanwege de veronderstelde verschillen tussen de deportatie en samenstelling van georganiseerde lichamen en anorganische lichamen. We zeggen veronderstelde verschillen. Er zijn opvallende verschillen tussen een levend organisme en een dode massa materie ; maar we spreken nu niet over dat mysterie der mysteriën, het leven ; we spreken zelfs niet over levende dingen; alleen over de substanties die de afzonderlijke delen van levende dingen binnengaan en vormen ; delen die op zichzelf niet leven, niet kunnen leven, maar die samen die “eenheid in multeiteit” vormen, die we een levend ding noemen.Als we een brein of een hart uit een levend dier snijden, houden deze organen (hoewel ze misschien, in een meer opvallende mate dan andere, het subtiele principe van het leven manifesteren,’zolang ze gehecht blijven aan de rest van het levende organisme,’) op te leven.; zo dood worden als een 8od, of een tak die van een boom wordt gekapt, ja, zelfs sneller sterven dan de tak, want het is een zeer bijzondere wet van het leven, dat hoe lager in de schaal van het bewegende wezen een organisme bestaat, hoe groter de levenskracht is die aan individuele organen wordt toegekend.Het hart en de hersenen, dus geïsoleerd, sterven. Als we de tijd nemen voor de ontbinding (wat in ieder geval ook inhoudt dat we opnieuw worden samengesteld “in iets nieuws en vreemds”), kunnen we de stoffen in beide onderwerpen aan het meest rigide onderzoek zonder het minste verschil te ontdekken tussen het en andere dode materie, van dezelfde soort, gevonden in mineralen of gassen.Daarom moeten wij tot de conclusie komen dat er geen verschil bestaat in de wezenlijke aard van deze stoffen. Gewoon hier.we hebben een probleem. Het hart of de hersenen kunnen worden gevoed aan andere dieren, verteerd en geassimileerd in nieuwe organismen, kan zelfs een deel van andere harten en hersenen in de levende dieren die hen verslinden.Maar als we de stoffen waaruit het hart en de hersenen zijn samengesteld nemen en ze oplossen in hun elementen, en ze aan andere dieren voeren, vinden we dat ze niet allemaal geassimileerd zijn. De fosfor in de hersenen kan zelfs fungeren als een gewelddadig gif, en de dood veroorzaken bij de dieren waaraan het wordt gevoerd.Maar als wij hier zouden stoppen en voortijdig de absurde veralgemening zouden maken, dat hij geen anorganische zaken kan opnemen, dan zouden wij een ernstige fout hebben begaan. Wat wordt bedoeld met Assimilatie ? Het is de omzetting van stoffen die als voedsel worden ingenomen in de stoffen in het lichaam.’Met andere woorden, ontbinding en hercompositie. Deze ontleding en recompositie is strikt een chemisch proces; aangetoond door de kunstmatige productie van vele organische bestanddelen buiten planten of dieren in het laboratorium van de chemicus. Als chemisch proces is het onderworpen aan dezelfde wetten als andere chemische processen.Een van deze wetten is dat het voorkomen van chemische reae –