de humanistische psychologie richt zich op de subjectieve ervaring en de vaak mystificerende kunst van het therapeutische proces. De humanistische benadering helpt cliënten om het zelf te realiseren als het instrument van verandering. Het doel van Humanistische therapie is de geïntegreerde persoon – iemand die onafhankelijk kan denken en positief de cultuur kan beïnvloeden – niet de aangepaste – die kan worden aangepast aan verkeerde criteria. In 1964, een groep van meer dan een dozijn psychologen – waaronder Carl Rogers, Rollo May, James Bugental, Charlotte Buhler, Abraham Maslow, en Gordon Allport – verzameld in Old Saybrook, Connecticut, om uit te werken een niet‐deterministische, meer flexibele therapeutische stuwkracht ze geloofden dat meer empowerment aan klanten dan Freud ’s psychoanalyse of Skinner’ s behaviorisme. Rogers werd de personificatie van deze techniek, die eerst Non‐Directive, dan Client‐Centered, en uiteindelijk persoon‐Centered therapie werd genoemd. Maslow (1954) met zijn model van een hiërarchie van behoeften, kan worden beschouwd als de theoretische filosoof van de humanistische beweging.