Fluorideinname heeft zowel gunstige effecten – bij het verminderen van de incidentie van cariës – als negatieve effecten – bij het veroorzaken van tandglazuur en skeletfluorose na langdurige hoge blootstelling. De opnameniveaus die deze tegengestelde effecten veroorzaken liggen niet ver uit elkaar.

geschat wordt dat cariës van de permanente tanden de meest voorkomende van alle beoordeelde aandoeningen is, met 2,4 miljard mensen wereldwijd die lijden aan cariës van permanente tanden en 486 miljoen kinderen aan cariës van primaire tanden. Maatregelen op het gebied van de volksgezondheid zijn nodig om voldoende fluoride-inname te bewerkstelligen in gebieden waar dit ontbreekt, om tandbederf tot een minimum te beperken. Dit kan worden gedaan door middel van drinkwater fluoridatie of, wanneer dit niet mogelijk is, door middel van zout-of melkfluoridatie of het gebruik van fluoride bevattende tandheelkundige verzorgingsproducten, en door te pleiten voor een suikerarm dieet.

overmatige fluorideinname komt gewoonlijk voor door het verbruik van grondwater dat van nature rijk is aan fluoride, met name in warme klimaten waar het waterverbruik groter is, of waar hoogfluoridewater wordt gebruikt bij de bereiding van levensmiddelen of bij de irrigatie van gewassen. Dergelijke blootstelling kan leiden tot tandheelkundige fluorose of verlammende skeletfluorose, die wordt geassocieerd met osteosclerose, calcificatie van pezen en ligamenten, en bot misvormingen. Hoewel de wereldwijde prevalentie van tand-en skeletfluorose niet helemaal duidelijk is, wordt geschat dat overmatige fluorideconcentraties in drinkwater tientallen miljoenen gevallen van tand-en skeletfluorose wereldwijd hebben veroorzaakt gedurende een reeks van jaren. Hoewel het verwijderen van overmatig fluoride uit drinkwater moeilijk en duur kan zijn, bestaan er wel goedkope oplossingen die op lokaal niveau kunnen worden toegepast.

WHO heeft richtsnoeren gepubliceerd om gemeenschappen te helpen fluorideblootstellingen onder controle te houden om een belangrijk evenwicht te vinden tussen cariëspreventie en bescherming tegen schadelijke effecten. Bij de uitvoering van risicobeperkende maatregelen moet echter ook rekening worden gehouden met de lokale context en gevoeligheden.