het calciumgehalte in lichaamsvloeistoffen werd door McLean en Hastings beschreven als een van de kritische “fysiologische constanten” en calcium is inderdaad een van de meest nauwkeurig gereguleerde bestanddelen van plasma. Dit is niet verwonderlijk, want de activiteit van Ca2+ is essentieel voor vele essentiële processen met inbegrip van spiercontractie, membraanpermeabiliteit, en neuromusculaire prikkelbaarheid. Zeer lage calciumspiegels kunnen leiden tot tetanie en sterfte, terwijl hoge calciumspiegels hart-en darmstoornissen veroorzaken en ernstige nierschade kunnen veroorzaken. De precisie waarmee calcium wordt gereguleerd werd voor het eerst duidelijk toen betrouwbare en nauwkeurige methoden voor het meten van calcium in het plasma werden ontwikkeld. Een belangrijk criterium voor een efficiënte homeostatische regeling is de snelheid waarmee normale niveaus worden hersteld nadat ze kunstmatig zijn gewijzigd, dat wil zeggen de tijd die nodig is om een fout op te sporen en te corrigeren. In het geval van calciumregulatie kan dit gemakkelijk worden onderzocht door ofwel de plasmaconcentratie Ca2+ te verhogen met infusie van calciumzouten, ofwel door deze te verlagen met injectie van de calciumchelaatvormer EDTA (dinatriumethyleendiaminetetraacetaat).