Articles

Hercules

by admin

weg van Hercules

De Weg van Hercules is een route door het zuiden van Gallië die wordt geassocieerd met het pad dat Hercules nam tijdens zijn 10e werk van het ophalen van het vee van Geryon van de Rode eilanden. Hannibal nam hetzelfde pad op zijn mars naar Italië en moedigde het geloof aan dat hij de tweede Hercules was. Primaire bronnen maken vaak vergelijkingen tussen Hercules en Hannibal. Hannibal probeerde verder parallellen tussen hem en Hercules aan te roepen door zijn mars naar Italië te beginnen door het heiligdom van Hercules te Gades te bezoeken. Tijdens het oversteken van de Alpen voerde hij op een heldhaftige manier zijn werk uit. Een beroemd voorbeeld werd opgemerkt door Livius, toen Hannibal brak de zijkant van een klif die zijn mars blokkeerde.in de oud-Romeinse samenleving waren vrouwen meestal beperkt tot twee soorten sekten: sekten die zich bezighielden met vrouwelijke zaken zoals de bevalling, en sekten die maagdelijke kuisheid vereisten. Er zijn echter aanwijzingen dat er vrouwelijke aanbidders waren van Apollo, Mars, Jupiter en Hercules. Sommige geleerden geloven dat vrouwen volledig verboden waren uit een van Hercules ‘ sekten. Anderen geloven dat het alleen de “Ara Maxima” was waarop ze niet mochten aanbidden. Macrobius parafraseert in zijn eerste boek van Saturnalia uit Varro ‘ s actinologie: “want toen Hercules het vee van Geryon door Italië bracht, antwoordde een vrouw aan de dorstige held dat ze hem geen water kon geven omdat het de dag van de godin vrouwen was en het verboden was voor een man om te proeven wat voor haar was bereid. Hercules, daarom, toen hij op het punt stond om een offer te brengen, verbied de aanwezigheid van vrouwen en beval Potitius en Pinarius die verantwoordelijk waren voor zijn riten, geen vrouwen toe te staan deel te nemen”. Macrobius stelt dat vrouwen beperkt waren in hun deelname aan Herculescultussen, maar in hoeverre blijft onduidelijk. Hij vermeldt dat vrouwen niet mochten deelnemen aan het heiligbeen, wat een algemene term is die gebruikt wordt om iets te beschrijven dat verondersteld werd aan de goden te hebben toebehoord. Dit kan van alles omvatten, van een kostbaar voorwerp tot een tempel. Vanwege de algemene aard van een heiligbeen, kunnen we de omvang van het verbod van Macrobius alleen niet beoordelen. Er zijn ook oude geschriften over dit onderwerp van Aulus Gellius bij het spreken over hoe romeinen gezworen Eden. Hij zei dat Romeinse vrouwen niet zweren op Hercules, noch Romeinse mannen zweren op Castor. Hij zei verder dat vrouwen zich onthouden van het offeren aan Hercules. Propertius vermeldt in zijn gedicht 4.9 ook soortgelijke informatie als Macrobius. Dit is bewijs dat hij ook Varro als bron gebruikte.

aanbidding in mythe

Er is bewijs van Hercules aanbidding in mythe in het Latijnse epische gedicht, De Aeneid. In het achtste boek van het gedicht bereikt Aeneas eindelijk de toekomstige locatie van Rome, waar hij Evander en de Arcadiërs ontmoet die offers brengen aan Hercules aan de oevers van de rivier de Tiber. Ze delen een feest, en Evander vertelt het verhaal van hoe Hercules versloeg het monster Cascus, en beschrijft hem als een triomfantelijke held. Vertaald uit de Latijnse tekst van Vergilius, Evander verklaarde: “tijd gebracht aan ons in onze tijd van nood de hulp en de komst van een god. Want daar kwam de machtigste wreker, de Overwinnaar Hercules, trots met de slachting en de buit van drievoudige Geryon, en hij dreef de machtige stieren hier, en het vee vulde zowel vallei en Rivieroever.Hercules werd ook genoemd in de fabels van Gaius Julius Hyginus. Bijvoorbeeld, in zijn fabel over Philoctetes vertelt hij het verhaal van hoe Philoctetes bouwde een brandstapel voor Hercules zodat zijn lichaam kon worden geconsumeerd en opgevoed tot onsterfelijkheid.

Hercules en de Romeinse triomf

volgens Livius (9.44.16) romeinen herdenken militaire overwinningen door al in 305 v.Chr. beelden te bouwen voor Hercules. Ook, filosoof Piny de oudere dateert Hercules aanbidding terug naar de tijd van Evander, door hem te accrediteren met het oprichten van een standbeeld in het Forum Boarium van Hercules. Geleerden zijn het erover eens dat er 5-7 tempels in Augustaans Rome zouden zijn geweest. Er worden verondersteld om verwante Republikeinse triomfatores te zijn, echter, niet noodzakelijkerwijs triomfale toewijdingen. Op de Campus Martius bevinden zich twee tempels. Een daarvan is de Tempel van Hercules Musarum, gewijd tussen 187 en 179 v. Chr. door de Heer Fulvius Nobilior. En de andere is de Tempel van Hercules Custos, waarschijnlijk gerenoveerd door Sulla in de jaren 80 v.Chr.in de kunst

in Romeinse kunstwerken en in de Renaissance en post-Renaissance kunst kan Hercules worden geïdentificeerd door zijn attributen, de leeuwenhuid en de knoestige knots (zijn favoriete wapen); in mozaïek wordt hij gebruind brons getoond, een viriel aspect.in de twintigste eeuw inspireerde de Farnese Hercules kunstenaars als Jeff Koons, Matthew Darbyshire en Robert Mapplethorpe om Hercules te herinterpreteren voor een nieuw publiek. De keuze van opzettelijk witte materialen door Koons en Darbyshire is geïnterpreteerd als een bestendiging van het colourisme in hoe de klassieke wereld wordt bekeken. Mapplethorpe ‘ s werk met zwart Model Derrick Cross kan gezien worden als een reactie op het neoklassieke kleurisme, waarbij hij zich verzet tegen de weergave van Hercules als wit.

Roman era

  • Hercules of the Forum Boarium (Hellenistic, 2nd century BCE)

  • Hercules and Iolaus (1st century CE mosaic from the Anzio Nymphaeum, Rome)

  • Hercules (Hatra, Iraq, Parthian period, 1st–2nd century CE)

  • Hercules bronze statuette, 2nd century CE (museum of Alanya, Turkije)

  • Hercules en de Nemeïsche Leeuw (detail), zilver plate, 6e eeuw (Cabinet des Médailles, Parijs)

  • Herakles en Omphale, de Romeinse fresco, Pompejaanse Vierde Stijl (45-79 CE), Napels, Nationaal Archeologisch Museum, Italië

  • Een Romeinse vergulde zilveren schaal, waarop de jongen Hercules wurgen twee slangen, van de Hildesheim Schat, 1e eeuw CE, Altes Museum

  • het Hoofd van het standbeeld van Herakles (Hercules) Romeinse 117-188 CE van de villa van keizer Hadrianus in Tivoli, Italië in het British Museum

  • Hercules (Herakles) met de Appels van de Hesperiden Romeinse 1e eeuw CE uit een tempel in Byblos, Libanon in het British Museum

  • Hercules uit Cappadocië of Caesarea 1e eeuw BCE – 1e century CE, Walters Art Museum

  • Hercules slaying the Hydra Roman copy of 4th century BCE original by Lysippos, Capitoline Museum

  • Hercules Roman 1st century BCE – 1st century CE, Walters Art Museum

  • Herakles and Telephos Louvre MR219

  • Hercules, 50 BCE-50 CE, MAN Florence

Modern era

  • The Giant Hercules (1589) by Hendrik Goltzius

  • Lucas Faydherbe, Bust of Hercules – collection King Baudouin Foundation

  • The Drunken Hercules (1612–1614) by Rubens

  • Hercules and Deianira (18th century copy of a lost originele), vanaf ik een Soort van

  • Hercules in de Augean stabiel (1842, Honoré Daumier)

  • Comic book cover (c. 1958)

  • Hercules, Deianira en de Centaur Nessus, door Bartholomaeus Spranger, 1580-1582

  • Henry IV van Frankrijk, als Hercules op te nemen tegen de Lernaean Hydra (i.e. de Katholieke Bond), door Toussaint Dubreuil, ca.1600. Louvre Museum

  • Hercules on the Pyre by Guillaume Coustou The Elder, 1704, Louvre MR1809

    • in numismatics

    Hercules was een van de vroegste figuren op het oud-Romeinse munten, en is sindsdien het belangrijkste motief van vele munten en medailles voor verzamelaars. Een voorbeeld hiervan is de Barok zilveren munt van 20 euro die op 11 September 2002 is uitgegeven. Op de voorzijde van de munt ziet men de grote trap in het Stadspaleis van prins Eugenius van Savoye in Wenen, momenteel het Oostenrijkse ministerie van Financiën. Goden en halfgoden houden hun vluchten, terwijl Hercules staat bij de bocht van de trap.

    • Juno, met Hercules vecht tegen een Centaur op achteruit (Roman, 215-15 v.Chr.)

    • knots over zijn schouder op een Romeinse denarius (ca. 100 BCE)

    • Maximinus II and Hercules with club and lionskin (Roman, 313 CE)

    • Commemorative 5-franc piece (1996), Hercules in center

    • Hercules, as seen on a Denarius of the Roman Emperor Caracalla. Datering 212 CE

    militaire

    zes opeenvolgende schepen van de Britse Koninklijke Marine, van de 18e tot de 20e eeuw, droegen de naam HMS Hercules.in de Franse marine waren er niet minder dan negentien schepen genaamd Hercule, plus nog drie met de naam Alcide, een andere naam van dezelfde held.Hercules ‘ naam werd ook gebruikt voor vijf schepen van de Amerikaanse Marine, vier schepen van de Spaanse Marine, vier van de Argentijnse marine en twee van de Zweedse marine, evenals voor talrijke civiele zeil – en stoomschepen-zie de links bij Hercules (schip).een militair transportvliegtuig geproduceerd door Lockheed Martin draagt de titel Lockheed C-130 Hercules.

    Andere culturele verwijzingen

    • Pilaren van Hercules, die de Straat van Gibraltar (19e-eeuwse vermoeden van de Tabula Peutingeriana)

    • De Knuppel van Hercules, een hoge kalkstenen rots, met Pieskowa Skała Kasteel op de achtergrond

    • Hercules als heraldische supporters van de koninklijke wapens van Griekenland, in gebruik 1863-1973. De uitdrukking “Ηρακλείς του στέμματος” (“verdedigers van de kroon”) heeft pejoratieve connotaties (“opperbevelhebber”) in het Grieks.

    in films

    voor een lijst van films met Hercules, zie Hercules in popular culture § filmografie.

    een serie van negentien Italiaanse Hercules films werden gemaakt in de late jaren 1950 en vroege jaren 1960. De acteurs die Hercules speelden in deze films waren Steve Reeves, Gordon Scott, Kirk Morris, Mickey Hargitay, Mark Forest, Alan Steel, dan Vadis, Brad Harris, Reg Park, Peter Lupus en Michael Lane. Een aantal Engels-nagesynchroniseerde Italiaanse films met de naam Hercules in hun titel waren niet bedoeld om films over Hercules.