gevraagd aan studenten van Chinees of Japans is “wat is het verschil tussen chinees en Japans?”

deze vraag, indien deze wordt gesteld door iemand die niet het geluk heeft gehad om een van deze twee talen te leren, komt voort uit de eenvoudige erkenning dat beide talen Chinese karakters gebruiken: 汉字 (“hanzi”, in het Chinees) Of 漢字 (“kanji”, in het Japans).

hoewel deze vraag gebaseerd is op een vrij beperkte premisse, is er echter een draad tussen de twee talen die hen onlosmakelijk met elkaar verbindt.

niettemin zou het, als twee nogal verschillende talen, gepast zijn om de vraag als volgt te formuleren: “wat hebben Chinees en Japans met elkaar gemeen?”

belangrijkste overeenkomsten tussen Chinees en Japans

Hier zijn, naar mijn mening, de belangrijkste overeenkomsten tussen de twee talen:

zelfstandige naamwoorden

het eerste gemeenschappelijke aspect van de twee talen zijn de zelfstandige naamwoorden. Een zelfstandig naamwoord, zoals je al weet, is een woord dat iets aanduidt en ook een “naam”genoemd kan worden. Zelfstandige naamwoorden – zowel in het Chinees als in het Japans-hebben geen geslacht (vrouwelijk of mannelijk) of aantal (enkelvoud of meervoud).

bijvoorbeeld, de Italiaanse woorden “gatto”, “gatta”, “gatte” en “Gatti” (cat/s) komen allemaal overeen met het Chinese woord 猫 (mao) en het Japanse 猫 (neko).

dit gemeenschappelijke aspect van Chinees en Japans maken de zelfstandige naamwoorden in deze talen gemakkelijk te gebruiken (omdat ze niet veranderen), maar ingewikkeld om te interpreteren (omdat je absoluut het geslacht of nummer niet kunt weten – je moet naar de context van de zin kijken).

de karakters (hanzi en kanji)

zoals beschreven in de sectie procedure, gebruiken beide talen hetzelfde teken om het begrip “kat” te identificeren, zelfs als de uitspraak anders is.tot de vierde eeuw na Christus hadden de Japanners geen eigen vorm van schrijven. Het was in deze periode, door het Koreaanse schiereiland (een kleine nieuwsgierigheid die ik niet zal stilstaan bij in dit artikel: ongeveer 60% van het Koreaanse lexicon komt uit de Chinese taal), dat Chinese schrijven brak in Japan in de vorm van traktaten over boeddhisme en filosofie (zelfs als het beter zou zijn om te zeggen “Chinese gedachte”).

In het begin konden slechts weinig opgeleide Japanners Chinees lezen, maar na een beetje begonnen Chinese karakters ook gebruikt te worden om Japans te schrijven.

Natuurlijk deed zich een vrij groot probleem voor: de Japanse taal bestond al (zelfs zonder een vorm van schrijven) en door Chinese karakters te importeren, importeerden ze ook de Chinese uitspraak.

daarom kan tegenwoordig hetzelfde teken op verschillende manieren worden gelezen. In het Japans, de lezing afgeleid van het Chinees heet op yomi, terwijl de oorspronkelijke Japanse uitspraak heet kun yomi.

bijvoorbeeld, het Chinese karakteridion (dat in het Chinees uitgesproken wordt als ” shan “en” berg “betekent), wordt ook in het Japans gevonden met twee manieren om het te zeggen: in on yomi (afgeleid van het Chinees) zeg je” san”; In kun yomi (de oorspronkelijke Japanse uitspraak) zeg je”yama”.

Hoe weet u wanneer u moet gebruiken op yomi of kun yomi?

in het algemeen, als een karakter alleen in een zin is, wordt het meestal gelezen met kun yomi; als het wordt vergezeld door andere tekens om een samengesteld woord te vormen, zou het worden gelezen met op yomi.

bijvoorbeeld, het teken “mountain” in de naam Mount Fuji, je moet ook de on yomi (afgeleid van het Chinees) gebruiken en zou gelezen worden als “Fuji San”, aangezien de naam bestaat uit drie karakters 富士山,

De Japanners en Chinezen gebruiken daarom dezelfde Chinese karakters, maar in het Japanse systeem hebben ze een andere uitspraak.

bovendien gebruiken ze in China uitsluitend Chinese karakters, maar in het Japans gebruiken ze ook twee spellingen: hiragana (なな) en katakana (カタカナ).

om karakters te leren gebruiken de Chinezen het fonetische transcriptiesysteem pinyin, terwijl de Japanners furigana, of kleine hiragana karakters boven het karakter in kwestie gebruiken om de uitspraak aan te geven.

getallen

het numerieke systeem van beide talen werkt op dezelfde manier en de tekens die worden gebruikt om getallen weer te geven zijn hetzelfde, ook al zijn er fonetische verschillen:

Classifiers

Another common aspect between the two languages is the use of classifiers. Wanneer we numerieke of kwantitatieve uitdrukkingen willen verstevigen, zoals “twee boeken”, “drie notebooks”, “vijf pennen”, moet je het getal gebruiken gevolgd door een teken dat conventioneel een classifier wordt genoemd.

Er zijn tientallen en tientallen classifiers die variëren op basis van het zelfstandig naamwoord dat ze uiteraard moeten classificeren. Bijvoorbeeld, als we willen zeggen “drie boeken”moet je het nummer gevolgd door een specifieke classifier voor objecten die kunnen worden doorbladerd.

bovenal moet worden gezegd dat hetzelfde karakter niet altijd hetzelfde type objecten, dieren of mensen classificeert. Bijvoorbeeld, het teken 匹 in het Chinees wordt gelezen ” pi “en wordt gebruikt als een classifier voor paarden, terwijl in het Japans je zegt” ippiki “of” hiki ” (de uitspraak varieert van het aantal aanwezig) en wordt gebruikt om kleine dieren te classificeren als katten.

het tweede verschil – dat naar mijn mening meer onthullend is – is de regel voor het gebruik van classifiers, die voor beide talen verschillend is.

gebruiksregel in het Chinees:

Aantal + Classifier + Zelfstandig naamwoord.

Hier is een voorbeeld: 一只猫 (yi zhi Mao), wat “één kat”betekent.

gebruiksregel in het Japans:

Zelfstandig naamwoord + deeltje が (ga)+ nummer + Classifier.

Hier is een voorbeeld :一一匹 ( neko ga ippiki), wat ook “één kat”betekent.

de eenvoudige vraag

Chinees en Japans hebben verschillende manieren om vragen te vormen. De meest voorkomende (Een misschien wel meest gebruikte) bestaat uit het invoegen van een “deeltje” aan het einde van een bevestigende zin.

in het Chinees voegt u aan het einde van een bevestigende zin het teken 吗 (ma )in; in het Japans zou je in plaats daarvan het deeltje か (ka) invoegen.

Chinees:

bevestigend :中中人人 (ni shi zhongguo ren), wat betekent: “u bent Chinees”
vragend: 你是中人人吗 (ni shi zhongguo ren Ma), wat betekent: “bent u Chinees?”

Japans:

bevestigend: 君は人人でですす (kimi wa nihon jin desu), wat betekent:”u bent Japans”
vraag: 君は日本人でです (kimi wa nihon jin desu ka), wat betekent: “bent u Japans?”

namen en titels

in het Chinees en Japans komt de achternaam voor de voornaam. Chinese namen worden over het algemeen gevormd door 2 of maximaal 3 Karakters; de Japanse in plaats daarvan kan zelfs gaan tot 4 karakters (eigenlijk, het is een gangbare praktijk).

in beide talen, titels en beroepen moet de achternaam worden gevolgd. In het Chinees hebben we een wang Xiansheng, wat “meneer Wang” betekent; in het Japans hebben we 王 (Kobayashi Sensei), wat “professor Kobayashi”betekent. Het is opmerkelijk dat het woord 先生 anders wordt uitgesproken en ook een andere betekenis heeft!

de belangrijkste verschillen tussen Chinees en Japans

hieronder vindt u wat naar mijn mening de meest evidente verschillen zijn tussen de talen (en wat een verschil!):

frase structuur

het eerste verschil zit in de structuur van zinnen. Terwijl Chinees een SVO-taal is (subject – verb – object), is Japans een SOV – taal (subject – object-verb).veel geleerden zijn het erover eens dat de moderne Japanse taal dichter bij het klassieke Chinees staat dan het moderne Chinees. In feite is het niet moeilijk om de SOV structuur te vinden in klassiek Chinees.

echter, in het moderne Chinees is er een constructie die anticipeert op de positie van het object tot het punt van het veranderen van de zin naar SOV. Ik heb het over constucties met behulp van 把 (ba).

grammatica

hoewel Chinees een “gemakkelijke” en gereduceerde grammatica heeft (in vergelijking met Engels of italiaans), hebben de Japanners een “moeilijke” en vrij grote grammatica.

in Chinese werkwoorden en bijvoeglijke naamwoorden worden niet gecombineerd, in Japans wel. Een grammaticale overeenkomst is dat beide talen een” thema-commentaar ” structuur hebben.

Ik wil echter een punt maken: voor mij is de ene taal niet moeilijker dan de andere. Er zijn gewoon talen die verder van onze moedertaal af zijn en om deze reden zijn ze moeilijker te leren.

niettemin wil ik graag de indruk van John Pasden delen: volgens hem is het, als je de twee talen vergelijkt, in het begin moeilijker om de Japanse grammatica te leren dan de Chinese; terwijl het moeilijker is om de uitspraak van het Chinees meer onder de knie te krijgen dan Japans. Op lange termijn heeft de moeilijkheid de neiging om “flip flop”.

uitspraak

een kolossaal verschil tussen de talen is de aanwezigheid van tonen in het Chinees en hun afwezigheid in het Japans. Dit is niet alleen een verschil dat springt in je ogen (of oren), maar het is ook iets dat het leren en beheersen van de Chinese uitspraak moeilijker maakt!

Veelgestelde vragen

conclusie

zoals u hebt opgemerkt, zijn Chinees en Japans, afgezien van een paar overeenkomsten, twee talen die op zichzelf staan! Ik hoop dat de volgende keer dat ze je vragen ” Wat is het verschil tussen Chinees en Japans?”, zul je weten hoe te reageren handig, het verlaten van degene die je vraagt met grote ogen!

Ik sluit af met een aanmoediging om deze twee prachtige talen te bestuderen:

ga ervoor!

in het Chinees zeggen ze 加油! jia jij !)
In het Japans zeggen ze がんばって! (ganbatte!)