arme bloedzuigers. Ze krijgen een slechte reputatie als niets anders dan slijmerige, slijmerige, hysterische bloedzuigers-en hoewel ze al die dingen kunnen zijn, bloedzuigers zijn eigenlijk best cool als je ze eenmaal leert kennen.

van een afstand. Op het droge. Niet over je benen.

Hier zijn een paar dingen die je misschien niet weet over deze griezelige crawlies.

1. Bloedzuigers zijn eigenlijk wormen

Yup. Bloedzuigers hebben veel gemeen met uw dagelijkse regenworm—maar er zijn een aantal belangrijke verschillen. De lichamen van bloedzuigers zijn veel steviger dan regenwormen, en hoewel ze enige externe segmentatie vertonen, komen de verdelingen aan de buitenkant niet overeen met de indeling van organen aan de binnenkant. Plus, er is dat hele bloedzuigende ding. Maar, net als regenwormen, zijn bloedzuigers geweldig aas, vooral voor walleye.

2. Niet alle bloedzuigers zuigen bloed

Bloedetende bloedzuigers zijn slechts één type, hoewel ze het vaakst opvallen, meestal als we ronddansen om ze van onze benen te rukken. Veel zoetwaterzuigers eten in feite helemaal geen bloed—het zijn carnivoren, maar ze plakken aan weekdieren, insectenlarven en wormen. Zelfs degenen die bloed drinken zijn niet actief op zoek naar menselijk bloed—ze geven de voorkeur aan kikkers, slakken, schildpadden en andere waterdieren. Maar hey-een maaltijd is een maaltijd, en als iemands enkel zich voordoet, is het nom tijd.

3. Bloedzuigers zijn hermafrodieten

bloedzuigers hebben zowel mannelijke als vrouwelijke voortplantingsorganen, maar dat betekent niet dat ze het allemaal zelf kunnen doen, wat bevruchting betreft. In plaats daarvan stellen bloedzuigers zich op, van hoofd tot voeten—of zo dicht als een bloedzuiger bij een hoofd of voeten komt—en ruilen spermapakketten. Niet echt een romantisch weekend in Niagara Falls,maar het doet de truc.

4. Bloedzuigers zijn overal

je zult er nooit aan ontsnappen, dus je kunt ze net zo goed leren waarderen. Bloedzuigers komen voor op vrijwel elk continent—en hoewel er geen zoetwaterzuigers in Antarctica zijn, kun je de kleine zuigers vinden die in elke oceaan ter wereld drijven.

5. Bloedzuigers kunnen echt groot worden

Eén soort in het Amazonegebied kan tot 45 centimeter lang worden—met een neus die tot een halve meter lang kan worden. Gelukkig zijn de meeste soorten in Canada niet zo verschrikkelijk groot—de bloedzuigende soorten die we kennen, Macrobdella decora, worden maar 10 cm of zo.

6. Bloedzuigers worden gebruikt in de geneeskunde

Nee, niet voor ouderwets bloedvergieten—dat uit de mode ging met het korset en de drukte. In plaats daarvan, artsen gebruiken bloedzuigers en hun bloedstolsel-busting speeksel te helpen drain bloed uit gezwollen gebieden na reconstructieve chirurgie-vooral kleine gebieden met veel bloedvaten zoals oren, vingers, en tenen, waar bloedstolsels gemakkelijk kunnen vormen. En hoewel de wetenschap nog steeds een beetje vaag is, gebruiken onderzoekers in Duitsland ook bloedzuigers om de pijn van artrose te helpen.

7. Bloedzuigers kunnen niet horen, en ze zien niet veel bloedzuigers hebben geen oren, hoewel ze vibraties kunnen voelen door hun huid, en ze kunnen niet veel zien dan hoe helder een licht is. In plaats daarvan gebruiken ze een sterk gevoel van smaak en aanraking om chemisch en fysiek met elkaar te communiceren.

8. Bloedzuigers passen zich goed aan zware omstandigheden aan

sommige soorten kunnen een jaar zonder voedsel, en ze hebben de neiging om lage niveaus van zuurstof goed verdragen. Ook lijken sommige soorten het prima te doen in gebieden met een hoge mate van vervuiling.

9. Als een bloedzuiger aan je vastzit, wacht je gewoon af

als je uit het water komt en er zit een bloedzuiger aan je vast, het beste—hoewel niet het makkelijkste—is gewoon wachten tot het klaar is met eten, waarna het zal vallen en vrolijk verder gaat. Als je niet kunt krijgen over de ick-factor, hoewel, een beetje zout besprenkeld op de bloedzuiger zal het genoeg ongemak veroorzaken om het te laten vallen vroeg.

10. Bloedzuigers eten veel, relatief gezien ga je zeker niet dood aan een bloedzuigerbeet, maar ze kunnen wel vijf keer hun lichaamsgewicht in bloed eten. Gunstig, ze kunnen overtollige voedingsstoffen opslaan voor later gebruik, voor het geval dat plukken slank worden in de bloedafdeling.